Önsöz

Fotoğrafım
Köprünün üzerinde omzumda uyurken, seni izliyordum, boğazı aldatırken.

12.28.2009

Senden uzakta geçen sondan bir önceki gecem. Hafif bir sarhoşluk var üzerimde. Genel bir melankoli havası yaratmaya yetecek kadar sadece. Ne zaman bir nota seni çağrıştırsa o zaman hatırlıyorum; çocukluğum, gençliğim, sen ve o. Bazen de rüyalarımı güzelleştiriyorsun. Elinden bize gülüyor. Sanki hayattaymış gibi hala. Bu bir oda ve bir tuvaletten oluşan otel benzeri odada yazdığım notlar var binlerce kelimeden oluşan. Aklıma ne geldiyse yazdım her kelimeyi. Sinir, nefret, aşk özlemek vs… Şimdi bunların içinden senin beğeneceklerini çıkarmaya çalışıyorum. İstanbul ve İstanbul’la özdeşleşen her şey aklımda. Seni de özledim Ankara, ama sadece İstanbul’a dönüş yolunu. 

3 yorum:

massacredmyself dedi ki...

kalemim ve göz yaşlarımla ıslanmış satırlarım var elimde kalan... Ben istanbul'a aşıktım o ise bir başkasına...

DeliRapunzel dedi ki...

istanbul bazen yetmiyor, gidene kal diyebilmeye... bu yüzden bazende istanbuldan gidenlerin peşinden geçilecek gidilecek yollar sevilir...
kalbine sağlık.

Arturo dedi ki...

Yazıyı üç gün sonra tekrar okudum da. Saçmalamışım. Yinede teşekkürler.