Önsöz

Fotoğrafım
Köprünün üzerinde omzumda uyurken, seni izliyordum, boğazı aldatırken.

1.20.2009

b.

Bugün senin için biraz soğukta bekledim.
Sadece senin yanına birkaç dakika daha erken gelebilmek için, vapurda, dışarıda.
İlk inen olmak için.
Ne var yani, biraz üşüdüysem. Çok mu? Sonuçta ölücek değilim ya!
Saçmalık!
Boğazı da izlemedim bugün, kitap da okumadım. Sadece yazı yazmak istedim,soğuktan donarken.
Tam olarak hangi ruh halinde olduğumu da söylemek istedim ; pasif-agresif.
Kahrolası yirmibeş, otuz dakikalık yolculuk bitmek bilmedi.
Hayır senin sandığın gibi heyecanlanmadım, Kadıköy’de ki kafenin merdivenlerini çıkarken.
Ruhumu teslim ettiğim için olabilir mi, ruhuna?
Kapıdan içeri girdim ve birkaç saniye seni izledim, sana sarılma hayali kurarken.
Ve bu düşüncelerin hepsi sadece bana biraz gülümsemen için aklımdan geçti.


Çok mu?

Hiç yorum yok: