B. Arkadaşım!

Sensiz hiçbir şey olmuyor. Her hayalim, her düşüncem, her gerçekleştirdiklerim seninle. Birde seviyorum seni. Fularının üzerine sinen kokunla ayakta duruyorum, uyuyorum, kalkıyorum, gidiyorum, geliyorum.

Dün yanımdaydın. Hep yanımda olacağını düşündüğümdeki mutluluğum, seni her gördüğümdeki heyecanla eşdeğer. Biliyor musun seni yanımda hissetmek istedim, en zor anlarda, zor saatlerde. Hissettimde. Bedeninle değil, yanımda olmak isteyen sevginle.

Ne kadınsın sen…

Yine dün akşam beraber bira içerken anladım ki “su” gibi ihtiyacım var sana. Bir yandan da üzüldüm, beni düşünürken projeni aksattın. Bitireceksin değil mi?

Seni, daha on sekiz yaşında iken yaşadıklarını, gözlerinde, içinde yaşadım. Daha iyi anladım, kolay olmadığını. Yine seni izledim gizlice, bir düğüm daha attım. Seni kendime bağladığım ip daha sıkı, kopamaz, kopmamalı.

Deniz bana seni anlattı bugün, sonsuzluğunu.

Şimdi, deniz kenarında bir otobüs durağından yazıyorum sana. Aslında bu önemli değil, her yerden yazıyorum, yaşadığım her yerden. Hava güzeldi bugün. Akşam üstü. Önümde senin için saklamak istediğim bir fotoğraf karesi var. Yinede biraz üşüdüm mü ne? Ne güzel ısıtırsın beni.

Hayatın gerçekleri beynimizin içinde birer çukur açmış, girdap oluşturmuş. Bazı günler susamışız sevgiye. Acıkmışız bazen en yakınlarımıza. Yinede kurtulmuşuz, kurtulacağım.

Seninle.

Gözlerinden.

A.