(:

Geçenlerde Maybe ile İstiklal’deyiz. Alkol oranı da kanımızda tavan yapmış, Karaköy iskelesine yetişmeye çalışıyoruz. Yanımızdan geçen tramvayın arkasına atlayalım dedik. Fakat arkada dünyanın en iyi kalpli, en saygılı “sokak çocuğu” oturuyordu. Biz atlasak mı diye düşünürken ayağa kalktı: “gelin abi, koş abla, ben kalkarım, abi koşsana, abla hadi” diye bağırmaya başladı. Biz de beyefendiye teşekkürlerimizi sunduk. “Lütfen lütfen, siz asılın tramvaya” diye
Şaşkın bir halde el salladık ve vedalaştık.